STAU

Σε όλη τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή κεντρική θέση κατέχει η ευχή του Αγ.Εφραίμ του Σύρου:

«Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου,
πνεύμα αργίας, περιεργείας,
φιλαρχίας, και αργολογίας μη μοι δως.
Πνεύμα δε σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης,
υπομονής και αγάπης χαρισαί μοι τω Σω δούλω.
Ναι, Κύριε Βασιλεύ, δώρησαί μοι του οράν τα εμά πταίσματα
και μη κατακρίνειν τον αδελφό μου,
οτι ευλογητός Ει εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».

Όταν όμως μπει η Μεγάλη Εβδομάδα, εδώ στην Γερμανία και ιδιαίτερα στην ενορία που υπηρετώ, αυτό το «πνεύμα» λαμβάνει ετέρα μορφή και έχει την ονομασία STAU.

Θυμάμαι πέρυσι την Μ.Τετάρτη, έχοντας τελέσει το μεσημέρι στο Freiburg την ακολουθία του ιερού ευχελαίου (έχοντας πλεόνασμα χρόνου) και κατευθυνόμενος στο Buhlertal (100 χιλιόμετρα μακρύτερα) για να τελέσουμε την 2^η από τις συνολικά 4 ακολουθίες, συνάντησα ξαφνικά αυτόν τον «δαίμονα» μπροστά μου.
Για όσους δεν κατάλαβαν ένα φορτηγό είχε "διπλώσει" στο δρόμο και… άπειρο μποτιλιάρισμα. Τα λεπτά περνούσαν και όλοι ακίνητοι ή "ως πεζοί κινούμενοι" στην Autobahn (Εθνική οδό).
Μετά από μισή ώρα και μέσα από παρακαμπτήριες οδούς (ας είναι καλά το Navigation) επιστροφή στο δρόμο αλλά μετά από 30 χιλιόμετρα το «πνεύμα» εκεί να με περιμένει... 2^ο STAU.
Και η ιστορία επαναλαμβάνεται και για 3^η φορά!

Αποτέλεσμα: ενώ σχεδίαζα να είμαι 1 ώρα νωρίτερα, έφθασα μία ώρα αργότερα.
Όμως οι πιστοί στωϊκοί με ένα ελαφρό χαμόγελο στα χείλη, που έλεγε: αχ πάτερ να δεις εμείς πόσα STAU...
Όλες οι ακολουθίες μετατοπισμένες κατά 1 ώρα έως τις 11 το βράδυ.

Από τότε, όταν μπαίνει η Μ.Εβδομάδα, κάνω μια μικρή προσθήκη στην ευχή, και ας με συγχωρήσει ο Άγιος:

«Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου,

πνεύμα αργίας, περιεργείας,

φιλαρχίας, αργολογίας και ΑΡΓΟΠΟΡΙΑΣ μη μοι δως.

Πνεύμα δε σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης,

υπομονής και αγάπης χαρισαί μοι τω Σω δούλω.

Ναι, Κύριε Βασιλεύ, δώρησαί μοι του οράν τα εμά πταίσματα
και μη κατακρίνειν τον αδελφό μου,
οτι ευλογητός Ει εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».