Επικοινωνήστε μαζί μας... Περιμένουμε τις σκέψεις σας, τα σχόλια και τις προτάσεις σας... ecclesiabaden@gmail.com

Τα νέα τηλέφωνα της ενορίας μας
π.Απόστολος: 07222 1590007, 015111813470



Σάββατο 31 Μαΐου 2008

Πανήγυρις Ι.Ν.Αγ.Φωτεινής Karlsruhe

Την Κυριακή 25 Μαϊου ολοκληρώθηκαν στην Karlsruhe οι εορταστικές εκδηλώσεις επί τη μνήμη της Αγ. Φωτεινής της Σαμαρείτιδος.
Στον πανηγυρίζοντα ιερό ναό τελέστηκε Αρχιερατική θεία Λειτουργία στην οποία χοροστάτησε και ιερούργησε ο θεοφιλέστατος επίσκοπος Αρίστης κ. Βασίλειος ο οποίος και κήρυξε τον θείο λόγο.
Στη συνέχεια στο χώρο έξω από το Ναό οι εκδηλώσεις συνεχίστηκαν με παραδοσιακό πανηγύρι.
Ο κ.Ηλίας Παπαδόπουλος ερμήνευσε παραδοσιακά τραγούδια της πατρίδας μας ενώ η παιδική χορευτική ομάδα χόρεψε αποσπώντας τις επιφημίες όλων.
Το πανηγύρι ολοκληρώθηκε με την κλήρωση πολλών δώρων.



















Παρασκευή 30 Μαΐου 2008

Ι.Ν.Αγ.Ιωάννου του θεολόγου εν Freiburg - Πρόγραμμα Ιουνίου


Κυριακή 8 Ιουνίου 8:30 – 10:00 π.μ.
Θεία Λειτουργία.

Κυριακή 22 Ιουνίου 8:30 – 10:00 π.μ.
Θεία Λειτουργία και μνημόσυνο υπέρ των κεκοιμημένων.


Το πρώτο δώρο της κλήρωσης στο Buhlertal


Ο κάτοχος του 1ου λαχνού της κλήρωσης στο Buhlertal κ.Γεώργιος Μαγκούφης ιδιοκτήτης του εστιατορίου "Rhodos" στο Ohlsbach παραλαμβάνει το δώρο των 500 ευρώ.

Ευτυχής - αφού σύμφωνα με τα λεγόμενά του ήταν η πρώτη φορά που κέρδιζε σε κλήρωση - δώρησε ένα μεγάλο μέρος του ποσού για την συνέχιση των έργων στην Εκκλησία.


Ι.Ν.Αγ.Ειρήνης της Μεγαλομάρτυρος Buhlertal - Πρόγραμμα Ιουνίου



Κυριακή 1 Ιουνίου 8:30 - 10:00 π.μ.
Θεία Λειτουργία.

Σάββατο 14 Ιουνίου 18:30 - 19:30
(Ψυχοσάββατο)

Εσπερινός και μνημόσυνο υπέρ των κεκοιμημένων.

Κυριακή 15 Ιουνίου 8:30 - 10:15 π.μ.
(Πεντηκοστή)
Θεία Λειτουργία και ευχές της γονυκλισίας.

Κυριακή 29 Ιουνίου 8:30 - 10:00 π.μ.
(Απ. Πέτρου και Παύλου)
Θεία Λειτουργία.
το απόγευμα 18:00 - 19:00
Εσπερινός μετ'αρτοκλασίας.
Στη συνέχεια θα προσφερθούν καφές και γλυκά

Ι.Ν.Αγ.Φωτεινής της Σαμαρείτιδος εν Karlsruhe - Πρόγραμμα Ιουνίου- Ιερά Πανήγυρις



Κυριακή 1 Ιουνίου 11:30 - 13:30
Θεία Λειτουργία και μικρός Αγιασμός.

Σάββατο 7 Ιουνίου 16:00 - 18:00
Απογευματινές συναντήσεις σε θέματα ορθοδόξου πίστεως και ζωής.

Κυριακή 8 Ιουνίου 11:30 - 13:30
Θεία Λειτουργία.

Σάββατο 14 Ιουνίου 16:30 - 17:15
Εσπερινός και μνημόσυνο υπέρ των κεκοιμημένων.

Κυριακή 15 Ιουνίου 11:30 - 13:30
Θεία Λειτουργία και ευχές της γονυκλισίας.

Κυριακή 22 Ιουνίου 11:30 - 13:30
Θεία Λειτουργία.

Κυριακή 29 Ιουνίου 11:30 - 13:30
Θεία Λειτουργία.

Ψαλτοτράγουδα




Εάλω η Πόλις

Στου Βοσπόρου τ'αγιονέρια


Για να ακουστούν πρέπει να εγκατασταθεί το πρόγραμμα RealPlayer

Από τη σελίδα
http://www.ieropsaltis.gr/psaltotragouda.htm

Από το Χρονικό του Φραντζή, ο τελευταίος λόγος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου πριν την άλωση

Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος στις επάλξεις, ξημέρωμα 29ης Μαίου 1453

«Ευγενέστατοι άρχοντες και εκλαμπρότατοι δήμαρχοι και στρατηγοί, και γενναιότατοι συστρατιώτες, και όλος ο πιστός και τίμιος λαός, ξέρετε καλά πως έφτασε η ώρα που ο εχθρός της πίστης μας θέλει με κάθε τέχνασμα και τρόπο να μας στενοχωρήσει περισσότερο και να μας κάνει πόλεμο σφοδρό, με μεγάλες συγκρούσεις και συρράξεις από στεριά και θάλασσα, για να κατορθώσει και να χύσει το δηλητήριό του, σαν φίδι, και να μας καταπιεί σαν ανήμερο λιοντάρι. Σας λέω λοιπόν να σταθείτε αντρειωμένοι και γενναιόψυχοι, όπως κάνατε πάντοτε ως τώρα εναντίον των εχθρών της πίστης. Σας παραδίνω την εκλαμπρότατη και φημισμένη αυτή πόλη, πατρίδα σας και βασίλισσα των πόλεων.
Ξέρετε καλά, αδέρφια, ότι για τέσσερις λόγους οφείλουμε όλοι να προτιμήσουμε το θάνατο παρά τη ζωή: πρώτον, για την πίστη και την ευσέβειά μας· δεύτερον, για την πατρίδα· τρίτον, για το βασιλέα και το Χριστό· και τέταρτον, για τους συγγενείς και φίλους. Λοιπόν αδέρφια, αν οφείλουμε να αγωνιστούμε μέχρι θανάτου για έναν και μόνο από τους τέσσερις αυτούς λόγους, πολύ περισσότερο για όλους μαζί, όπως προφανώς κατανοείτε. Αν για τις αμαρτίες μας παραχωρήσει ο Θεός τη νίκη στους ασεβείς, θα διακινδυνεύσουμε υπέρ της πίστεως της αγίας που μας παραχώρησε ο Χριστός με το αίμα του. Αυτό είναι το σπουδαιότερο απ’ όλα. Τι θα ωφεληθεί κανείς αν κερδίσει τον κόσμο όλο και χάσει την ψυχή του; Δεύτερον, χάνουμε έτσι μια περίφημη πατρίδα και, ακόμη, την ελευθερία μας. Τρίτον, χάνουμε την άλλοτε περιφανή και σήμερα ντροπιασμένη, ταπεινωμένη και εξουθενωμένη βασιλεία, η οποία γίνεται έρμαιο του ασεβούς τυράννου. Τέταρτον, στερούμεθα τις προσφιλείς γυναίκες και τα παιδιά μας και τους συγγενείς μας.


Ο Παλαιολόγος μπροστά στα τείχη της Πόλης
έργο του λαϊκού ζωγράφου θεόφιλου


Ο αλιτήριος αυτός αμιράς έχει πενήντα εφτά ημέρες αφότου ήρθε, και μας πολιορκεί και μας πολεμάει νυχθημερόν, με κάθε τέχνασμα και με όλη του την ισχύ. Χάρη στον παντεπόπτη Χριστό και Κύριό μας, διώχτηκε ντροπιασμένος κακήν κακώς πολλές φορές ως τώρα από τα τείχη. Μη δειλιάσετε και τώρα, αδερφοί, επειδή το τείχος έπεσε σε μερικά μέρη από τα βλήματα και τις εκπυρσοκροτήσεις των τηλεβόλων, γιατί, όπως και εσείς βλέπετε, όπως μπορούσαμε το διορθώσαμε.
Εμείς κάθε ελπίδα μας τη στηρίζουμε στην ακαταμάχητη δύναμη του Θεού. Αυτοί έχουν πλήθος όπλα και στρατό και ιππικό, αλλά εμείς έχουμε πίστη στο όνομα του Κυρίου και σωτήρα και, δεύτερον, στα χέρια μας και τη δύναμή μας, που μας χάρισε η θεία πρόνοια. Ξέρω ότι αυτό το αναρίθμητο μπουλούκι των εχθρών, καθώς είναι η συνήθειά τους, θα βαδίσει εναντίον μας με βαναυσότητα και με έπαρση, με πολύ θράσος και βία, για να μας συνθλίψουν, λόγω του ολιγάριθμου της παράταξής μας, και να μας καταπονήσουν με την κούραση, και με φωνές πολλές και ισχυρές να μας φοβίσουν. Τις φλυαρίες τους αυτές τις ξέρετε καλά και δεν είναι ανάγκη να μιλήσουμε γι’ αυτές. Και σε λίγη ώρα θα τα κάνουν όλα αυτά, και θα πετάξουν πάνω μας σαν άμμο της θάλασσας αναρίθμητες πέτρες, βέλη και βλήματα. Ελπίζω να μη μας βλάψουν με αυτά, γιατί βλέποντάς σας χαίρομαι πολύ και τρέφω τη σκέψη μου με ελπίδες σαν κι αυτή, δηλαδή πως, αν και είμαστε λίγοι, είμαστε ωστόσο πολύ επιδέξιοι, επιτήδειοι, ρωμαλέοι, δυνατοί, ικανοί για μεγάλα έργα, και καλά προπαρασκευασμένοι. Με τις ασπίδες σας καλύπτετε καλά τα κεφάλια σας στις συμπλοκές και τις συρράξεις. Το δεξί σας χέρι, που κρατάει τη ρομφαία, να είναι πάντοτε μακρύ. Οι περικεφαλαίες σας, οι θώρακες και η σιδερέ νια πανοπλία σας είναι πολύ ικανά, όπως και τα άλλα σας όπλα, και στη συμπλοκή θα σας εξυπηρετήσουν πολύ. Οι αντίπαλοι ούτε έχουν τέτοια ούτε γνωρίζουν να τα χρησιμοποιούν. Εσείς είσαστε, επίσης, προστατευμένοι πίσω από τα τείχη, και οι απροστάτευτοι δύσκολα προχωρούν. Γι’ αυτό γίνετε μαχητές έτοιμοι, ισχυροί και μεγαλόψυχοι, για όνομα του Θεού.


Η Άλωση της Πόλης

Μιμηθείτε τους λίγους ελέφαντες των αρχαίων Καρχηδονίων, που μόνο με τη φωνή και την όψη τους έτρεψαν σε φυγή μέγα πλήθος ρωμαϊκού ιππικού. Και αν είχαν τη δύναμη να τρέψουν σε φυγή ζώα χωρίς λογική, πόσο μάλλον εμείς που είμαστε κύριοι των ζώων· αυτοί που έρχονται να μας αντιπαραταχθούν σαν ζώα χωρίς λογική, είναι χειρότεροι απ’ αυτά. Τα δόρατά μας, οι ρομφαίες μας, τα τόξα μας και τα ακόντιά μας θα στραφούν εναντίον τους. Και φανταστείτε πως παίρνετε μέρος σε κυνήγι αγριόχοιρων, για να καταλάβουν οι ασεβείς ότι δεν αντιμάχονται με ζώα χωρίς λογική, όπως είναι αυτοί, αλλά με άρχοντες, και αφέντες τους, και απογόνους των Ελλήνων και των Ρωμαίων.
Ξέρετε καλά πως ο ασεβέστατος αυτός αμιράς και εχθρός της αγίας μας πίστης, χωρίς καμιά δικαιολογημένη αιτία, καταπάτησε την ειρήνη που είχαμε και αθέτησε τους πολλούς του όρκους χωρίς να λογαριάζει τίποτε· φτάνοντας ξαφνικά εδώ έστησε οχυρό στο στενό του Ασωμάτου, για να μπορεί να μας βλάπτει κάθε μέρα. Τα χωράφια μας, τους κήπους μας, τα οικογενειακά μας καταφύγια, τα σπίτια μας τα έχει κιόλας πυρπολήσει. Τους αδερφούς μας τους Χριστιανούς, όσους βρήκε, τους θανάτωσε και τους αιχμαλώτισε. Διέλυσε τη φιλία μας και έπιασε φιλίες με τους κατοίκους του Γαλατά, και αυτοί χαίρονται, μη γνωρίζοντας και αυτοί οι ταλαίπωροι το μύθο του παιδιού του γεωργού, που έψηνε σαλιγκάρια και είπε “ω ανόητα ζώα” και τα λοιπά.


Ήρθε λοιπόν, αδερφοί, και μας απέκλεισε, και κάθε μέρα έχει ανοιχτό το αχανές στόμα του για να βρει ευκαιρία να μας καταπιεί, εμάς και την Πόλη που έκτισε ο τρισμακάριστος και μέγας βασιλεύς Κωνσταντίνος, και την αφιέρωσε στην πάναγνη και αειπάρθενη δέσποινά μας, τη Θεοτόκο· και τη χάρισε σ’ εκείνη, ώστε να είναι Κυρία της Πόλεως, αλλά και σύμμαχός της και σκέπη της πατρίδας μας και καταφύγιο των χριστιανών, ελπίδα και χαρά όλων των Ελλήνων, το καύχημα όλων που ζουν κάτω από τον ήλιο. Και αυτός ο ασεβέστατος την άλλοτε περιφανή και ζωηρή σαν ρόδο του αγρού Πόλη θέλει να την υπαγάγει υπό την εξουσία του.
Αφού η αυτοκρατορία μας υποδούλωσε, μπορώ να πω, σχεδόν όλη την υφήλιο, και υπόταξε κάτω από τα πόδια της τον Πόντο, την Αρμενία, την Περσία, την Παφλαγονία, Αμαζόνες και Καππαδοκία, Γαλατία και Μηδία, Κολχούς και Ίβηρες, Βοσποριανούς και Αλβανούς, Συρία και Κιλικία και Μεσοποταμία, Φοινίκη και Παλαιστίνη, Αραβία και Ιουδαία, Βακτριανούς και ΣκύΘες, Μακεδονία και Θεσσαλία, Ελλάδα, Βοιωτία και Λοκρούς και Αιτωλούς, Ακαρνανία, Αχαΐα και Πελοπόννησο, Ήπειρο και Ιλλυρικό, τους Λυχνίτες κοντά στην Αδριατική, Ιταλία, Τοσκάνη, Κέλτες και Κελτογαλάτες, Ιβηρία ως τα Γάδειρα, Λιβύη και Μαυριτανία και Μαυρουσία, Αιθιοπία, Βελέδες Σκούδη, Νουμιδία και Αφρική και Αίγυπτο, Τώρα σκέφτεται αυτός να μας υποδουλώσει, και την Πόλη που κυριαρχεί στον κόσμο να την υποτάξει σε ζυγό και δουλεία, και τις άγιες εκκλησίες μας, όπου προσκυνούνταν η αγία Τριάδα και δοξολογούνταν ο Θεός, και όπου οι άγγελοι ακούγονταν να υμνούν τη Θεία και ένσαρκη πρόνοια του Λόγου του Θεού, Θέλει να τις κάνει προσκύνημα της δικής του βλασφημίας και του ανόητου ψευδοπροφήτη του Μωάμεθ, και στάβλο για άλογα και καμήλες.
Λοιπόν, αδερφοί και συμμαχητές, θυμηθείτε όλα αυτά, για να μνημονεύουν τη δόξα σας και την ελευθεροφροσύνη σας αιώνια».

Η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης το 1453
από γαλλική μινιατούρα της Βιβλιοθήκης του Παρισιού.


Στράφηκε τότε στους Ενετούς, που στέκονταν προς τα δεξιά και τους είπε: «Ευγενείς Ενετοί, αγαπημένοι αδερφοί μας εν Χριστώ τω Θεώ, άνδρες ισχυροί και δυνατοί στρατιώτες και δόκιμοι στους πολέμους, εσείς που με τις αστραφτερές σας ρομφαίες θανατώσατε πολλές φορές πλήθος Αγαρηνών, και το αίμα τους έτρεξε από τα χέρια σας σαν ποτάμι, σας παρακαλώ σήμερα την πόλη τούτη, που βρίσκεται σε τόση συμφορά πολέμου, να την υπερασπιστείτε ολόψυχα. Γνωρίζετε πως πάντα την είχατε δεύτερη πατρίδα σας και μητέρα σας. Σας λέω λοιπόν άλλη μια φορά, και σας παρακαλώ, αυτή την ώρα να ενεργήσετε ως φίλοι της πίστης, ομόθρησκοι και αδερφοί».
Κατόπιν, γυρίζοντας προς τα αριστερά, λέει στους Γενουάτες: «Ω Γενουάτες, αδερφοί εντιμότατοι, άντρες πολεμιστές και μεγαλόκαρδοι και φημισμένοι, ξέρετε καλά και καταλαβαίνετε ότι η δυστυχισμένη αυτή πόλη δεν ήταν πάντοτε μόνο δική μου, αλλά και δική σας, για πολλές αιτίες. Εσείς μας βοηθήσατε πολλές φορές πρόθυμα, και με τη δική σας συνδρομή σώθηκε από τους Αγαρηνούς εχθρούς. Τώρα πάλι έφτασε ο καιρός να δείξετε, βοηθώντας την, την αγάπη σας εν Χριστώ, την ανδρεία σας και τη γενναιότητά σας».
Και γενικά, αφού στράφηκε προς όλους, είπε: «Δεν έχω καιρό να πω περισσότερα· μοναχά το ταπεινωμένο σκήπτρο μου το αναθέτω στα χέρια σας, για να το διαφυλάξετε με προθυμία. Σας παρακαλώ ακόμα, και ζητώ την αγάπη σας, να είστε πειθαρχικοί στους στρατηγούς σας, τους δημάρχους και τους εκατόνταρχους, ο καθένας κατά την τάξη του, τη θέση του και την υπηρεσία του.
Να ξέρετε τούτο: αν από μέσα από την καρδιά σας φυλάξετε τις εντολές μου, ελπίζω στο Θεό ότι θα λυτρωθούμε από την παρούσα δίκαιη απειλή του. Δεύτερον, σας περιμένει στον ουρανό το αδαμάντινο στεφάνι, και η μνήμη σας θα είναι αιώνια και άξια στον κόσμο».
Με αυτά τελείωσε τη δημηγορία του, ευχαριστώντας με δάκρυα και στεναγμούς το Θεό, ενώ όλοι, με ένα στόμα, του αποκρίνονταν με δάκρυα λέγοντας: «θα πεθάνουμε για την πίστη του Χριστού και την πατρίδα μας».
Τα άκουσε ο αυτοκράτωρ και, αφού τους ευχαρίστησε θερμά, υποσχόμενος πολλές δωρεές, τους είπε τέλος: «Λοιπόν, αδερφοί και συμμαχητές, να είσαστε έτοιμοι το πρωί. Με τη χάρη και την αρετή που μας δώρισε ο Θεός και με τη βοήθεια της Αγίας Τριάδος, στην οποία αναθέτουμε “την πάσαν ελπίδα μας”. Θα κάνουμε τον εχθρό να φύγει κακήν κακώς και ντροπιασμένος από εδώ».

http://users.sch.gr/ipap/Ellinikos%20Politismos/maxes/alosi%20Konstantinoupolis.htm

Πέμπτη 29 Μαΐου 2008

ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΘΥΜΩΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ

Η άλωση της Πόλης του λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου.

Πεντακόσια πενήντα χρόνια πέρασαν από την αποφράδα εκείνη ημέρα της 29ης Μαϊου 1453. Τότε που ακούστηκε η κραυγή "Εάλω η Πόλις" καί η Βασιλεύουσα, η Πόλη των Αγίων, των Αυτοκρατόρων και των θρύλων, πέρασε υπό την κατοχή του Οθωμανού δυνάστη. Ετσι άρχισε η Τουρκοκρατία. Το Γένος απεβίωσε, αλλά η Κωνσταντινούπολις και η Αγιά Σοφιά παραμένουν σε ξένα χέρια. Σήμερα τιμούμε τους πεσόντες κατά την πολιορκία και κατά την Άλωση, διαβάζουμε τους θρήνους και τους θρύλους, συγκινούμεθα και διδασκόμεθα. Διότι αυτή είναι η αξία της ιστορικής μνήμης. Να αποτελεί μάθημα ες αεί για τις νεώτερες και τις απερχόμενες γενιές.

1) Πρέπει να θυμόμαστε την Άλωση για να αποτίουμε ένα διαρκή και μεγάλο φόρο τιμής στο Βυζαντινό κράτος, την Ρωμανία όπως την αναφέρουν τα κείμενα της εποχής, το εκχριστιανισθέν Ρωμαϊκό κράτος του Ελληνικού Έθνους, όπως το χαρακτηρίζει ο νεώτερος βυζαντινολόγος Διονύσιος Ζακυνθηνός. Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη Νέα Ρώμη άντεξε επί 11 αιώνες. Μετά την Άλωση από τους Σταυροφόρους το 1204 η εδαφική της έκταση και το σφρίγος της περιορίσθηκαν σημαντικά.Παρέμεινε όμως καθ' όλην την διάρκεια του βίου της το κράτος στο οποίο πραγματοποιήθηκε η επιτυχής και δημιουργική συνάντηση Χριστιανισμού και Ελληνισμού. Η Ελληνορθόδοξη παράδοση υπήρξε το αποτέλεσμα αυτής της συναντήσεως και το Βυζάντιο την διέδωσε με ειρηνικό τρόπο στους γειτονικούς λαούς. Αυτήν την ιεραποστολική δράση των Βυζαντινών προγόνων μας καταδεικνύουν και μαρτυρούν οι πολιτισμοί των σημερινών λαών της Ανατολικής Ευρώπης. Ο Ρώσος Πατριάρχης Αλέξιος παραδέχθηκε, όταν βρέθηκε το 1992 στην Αθήνα, ότι η Ρωσία είναι πνευματικό τέκνο του Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού του Βυζαντίου. Ο Ρουμάνος Ιστορικός και πολιτικός του 20ου αιώνος Νικολάϊ Γιόργκα χαρακτήρισε την Μολδοβλαχία μετά την Άλωση ως "το Βυζάντιο μετά το Βυζάντιο". Και το κυριλλικό ελληνογενές αλφάβητο που χρησιμοποιούν πολλοί σλαβικοί λαοί αποτελεί έμπρακτη επιβεβαίωση της ακτινοβολίας του Βυζαντινού πολιτισμού. Αυτόν, λοιπόν, τον πολιτισμό πρέπει να διδάσκουμε και να διδασκόμαστε εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες.

Κωνσταντίνος Παλαιολόγος
διά χειρός Φωτίου Κόντογλου.


2) Πρέπει να θυμόμαστε την Άλωση, διότι μέσα από τις διηγήσεις των ιστορικών της εποχής ξετυλίγεται η Ελληνική Διάρκεια, η διαχρονική πορεία των αξιών του Ελληνισμού. Η συγκλονιστική ομιλία του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στις 28 Μαϊου πριν από την τελική επίθεση των Οθωμανών μας διδάσκει γιατί αγωνιζόμαστε: Για την Πίστη, για την Πατρίδα, για τους συγγενείς μας. Προσθέτει και τον βασιλέα, διότι εκείνο ήταν το πολίτευμα της εποχής. Όμως το τρίπτυχο Πίστη, Πατρίδα, συγγενείς, που αναφέρει ο τελευταίος Αυτοκράτορας, μας συνδέει με τον όρκο των αρχαίων Αθηναίων εφήβων και με τον παιάνα των Σαλαμινομάχων, το "Ότε παίδες Ελλήνων" και φθάνει αυτή η Ελληνική Διάρκεια μέχρι την προκήρυξη του Αλεξάνδρου Υψηλάντη, που έγραφε τον Φεβρουάριο του 1821 "Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος", και μέχρι τά λόγια του Κολοκοτρώνη προς τους μαθητάς του πρώτου Γυμνασίου της Ελεύθερης πλέον Αθήνας: "Όταν πιάσαμε τ' άρματα είπαμε πρώτα υπέρ Πίστεως και ύστερα υπέρ Πατρίδος" . Αυτές είναι οι διαχρονικές αξίες του Ελληνισμού. Αυτός ο ηθικός δεσμός ενώνει τον Παλαιολόγο με τους Σαλαμινομάχους και με τον Κολοκοτρόνη και με το 1940. Μαχόμεθα για την Πίστη, την Πατρίδα, την Οικογένεια όσο κι αν κάποιοι μας χαρακτηρίζουν ....αναχρονιστικούς. Τιμώντας την μνήμη των προδρόμων και των μαρτύρων της Ελληνικής Διαρκειας εμείς γι' αυτά θα συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε!

Η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς σε μικρογραφία
γαλλικού χειρογράφου του 15ου αιώνα (Παρίσι Εθνική Βιβλιοθήκη).


3) Θυμώμαστε τα γεγονότα της εποχής πριν και γύρω από την άλωση, διότι μας διδάσκουν την πολύτιμη συμβολή της Ορθοδόξου εκκλησίας μας στην επιβίωση του Γένους μας. Λίγες δεκαετίες προ της αλώσεως είχαμε μία έντονη και αυταρχική παρέμβαση της τότε Πολιτείας προς την εκκλησία. Η αυτοκρατορική εξουσία πίστεψε -φευ!- ότι αν υπογράψουμε την υποταγή της Ορθοδοξίας στον Πάπα, θα έχουμε μεγάλη βοήθεια από την Δύση κατά των Οθωμανών. Το 1438 -39 στην Φερράρα και στην Φλωρεντία σύρθηκαν με πιέσεις και εξευτελισμούς οι εκκλησιαστικοί ηγέτες στην υπογραφή της ψευδοενώσεως των εκκλησιών. Ο Μάρκος ο Ευγενικός, Επίσκοπος Εφέσου, αρνήθηκε να υπογράψει και έσωσε την τιμή της εκκλησίας. Προσέξτε: Δεν αρνήθηκε να συζητήσει, διότι η Ορθοδοξία δεν αρνείται τον διάλογο. Αρνείται την υποταγή. Και από αυτούς που υπέγραψαν μία μεγάλη μορφή απέσυρε την υπογραφή της μόλις επέστεψε στην Κωνσταντινούπολη. Πρόκειται για τον Γεώργιο Σχολάριο, τον μετέπειτα Γεννάδιο, πρώτο Πατριάρχη μετά την Άλωση.

Ο λαός ακολούθησε τον Μάρκο και τον Σχολάριο. Οι ανθενωτικοί είχαν δίκαιο, διότι παρά την υπογραφή της ψευδοενώσεως τα καράβια του Πάπα δεν φάνηκαν ποτέ στην μαχόμενη Βασιλεύουσα. Ο Βρετανός ιστορικός Στήβεν Ράνσιμαν στο περισπούδαστο έργο του "Η Μεγάλη εκκλησία εν Αιχμαλωσία" δικαιώνει τους ανθενωτικούς λέγοντας ότι διάσωσαν την ενότητα της εκκλησίας και μόνον έτσι επεβίωσε ο Ελληνισμός. Και στο άλλο σπουδαίο έργο του, την "Άωση της Κωνσταντινουπόλως" διαψεύδει όλους τους επικριτές της εκκλησίας και του μοναχισμού τονίζοντας ότι στα θαλάσσια τείχη της Βασιλεύουσας έναν από τους πύργους τον υπεράσπιζαν Έλληνες μοναχοί.

4) Θυμόμαστε την Άλωση , διότι η ιστορία μας διδάσκει ότι όταν οι λίγοι αποφασίσουν να αντισταθούν κατά των πολλών, μπορεί να ηττηθούν πρόσκαιρα, αλλά τελικά σε βάθος χρόνου κερδίζουν. Η αντίσταση στα τείχη της Βασιλεύουσας των 5000 χιλιάδων Ελλήνων και των 2000 ξένων συμμάχων τους έμεινε στις ψυχές των υποδούλων ως τίτλος τιμής καί δέσμευση για νέους αγώνες. Η θυσία του Κωνσταντίνου Παλιολόγου στη πύλη του Ρωμανού έθεσε τις βάσεις για το 1821. Τα δεκάδες κινήματα των υποδούλων ετράφησαν από τους θρύλους του Μαρμαρωμένου Βασιλιά και της Κόκκινης Μηλιάς. Αν είχαν παραδοθεί την 29η Μαϊου 1453, δεν θα υπήρχε αντίσταση και εθνεγερσία. Η συνθηκολόγηση θα ήταν ανεξήτηλη ντροπή. Ενώ η ηρωϊκή άμυνα γέννησε την υπομονή, την ελπίδα, την προσδοκία. Αυτή την ελπίδα εκφράζει και ο Ποντιακός θρήνος:

"...Η Ρωμανία πέρασεν, Η Ρωμανία πόρθεν,
Η Ρωμανία κι αν πέρασεν ανθεί και φέρει κι άλλο..."

Άλλωστε και ο Θ. Κολοκοτρόνης έλεγε προς τους ξένους συνομιλητές του: "Ο βασιλεύς μας συνθήκην δεν έκαμε, η φρουρά του πολεμά ακόμη και το φρούριο του αντιστέκονται". Και εξηγούσε ότι αναφερόταν στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, στους κλεφταρματολούς, στο Σούλι και στην Μάνη. Οι πεσόντες κατά την άλωση μας δόρησαν το δικαίωμα στην Μεγάλη ιδέα. Και χωρίς Μεγάλες ιδέες τα έθνη δεν πάνε μπροστά.

5) Η αντίσταση των τελευταίων μαχητών της Κωνσταντινουπόλεως και το "πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών" εμπνέει έκτοτε το ΟΧΙ του Ελληνισμού. Το 1940 κατά του Μουσσολίνι, το 1941 κατά του Χίτλερ, το 1955 στην Κύπρο κατά της αποικιοκρατίας και του αφελληνισμού. Σήμερα οφείλουμε να συνεχίζουμε να αντιστεκόμαστε με κάθε τρόπο. Οι σημερινές αλώσεις είναι μικρές και καθημερινές. Άρα ύπουλες και εξίσου επικίνδυνες. Η υπονόμευση της γλώσσας μας, η άγνοια της ιστορίας μας, η ξενομανία, οι συκοφαντίες κατά της Ελληνορθοδόξου Παραδόσεως μας, οι υποχωρήσεις απέναντι σε Τούρκους, Σκοπιανούς και Αλβανούς, όλα αυτά και πολλά άλλα αποτελούν μικρές αλώσεις που απαιτούν γνώση, αντίσταση και μαχητικότητα. Δεν αρνούμαστε την επικοινωνία και την συνεργασία με άλλους λαούς και πολιτισμούς. Ο Ελληνισμός ποτέ δε κλείστηκε στο καβούκι του. Θα αρνηθούμε όμως την αφομοίωση, την αλλοτρίωση, τις γκρίζες ζώνες στα εδάφη μας, στα πελάγη μας, στην Ταυτότητα μας και στις ταυτότητες μας. Θα αγωνισθούμε με όπλα πρωτίστως πνευματικά και ηθικά. Και θα διδασκόμαστε από την Παράδοση και το βίωμα της εκκλησίας μας. Η Άλωση και οι μετέπειτα εξελήξεις μας διδάσκουν ότι τελικά επιβιώσαμε μέχρι σήμερα χάρις στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Διότι η Ορθόδοξη Παράδοση είναι Σταυροαναστάσιμη. Μας θυμίζει ότι μετά την κάθε Σταύρωση του Γένους ακολουθεί η Ανάσταση. Αρκεί να το πιστέψουμε!

Κωνσταντίνος Χολέβας

Πολιτικός Επιστήμων
http://www.megarevma.net/Alosis.htm

Τετάρτη 21 Μαΐου 2008

Συναντήσεις Ορθοδόξου Πίστεως και ζωής - Karlsruhe


Το Σάββατο 3 Μαϊου και ώρα 16:00 - 18:00 στην αίθουσα στο υπόγειο του ναού έλαβε χώρα η 4η συνάντηση (για το 2008) πάνω σε θέματα Ορθοδόξου πίστεως και ζωής με θέμα:

"Ο κανόνας και τα βιβλία της Αγίας Γραφής".

Η επόμενη συνάντηση θα γίνει το Σάββατο 7 Ιουνίου 16:00 - 18:00.


Το κείμενο που ακολουθεί είναι μία περίληψη των όσων συζητήθηκαν στην συνάντηση.

Ο Κανόνας της Καινής Διαθήκης

Τι είναι κανόνας;

Κανών στην εποχή των Αποστόλων σήμαινε καλάμι. Το καλάμι το χρησιμοποιούσαν τότε σαν μέσο μέτρησης (μέτρο) ή για να χαράξουν ευθείες γραμμές. Ακόμη και σήμερα χρησιμοποιούμε τον κανόνα για να κάνουμε ένα σχέδιο ή να μετρήσουμε τις πλευρές του.

Στην εκκλησιαστική ορολογία σημαίνει το σωστό, το γνήσιο μέτρο και το όργανο που χαράζει την ευθεία της αλήθειας.

Τι είναι διαθήκη;
Τι παλαιά και τι Καινή Διαθήκη;

Διαθήκη ονομάζουμε σήμερα την τελευταία θέληση κάποιου, για τo τι θα απογίνει η περιουσία του και ποιος θα την κληρονομήσει.

Στην εκκλησιαστική ορολογία διαθήκη είναι η επανειλημμένη προσπάθεια του Θεού μέσα από θαυμαστές επεμβάσεις Του να σώσει εμάς τα πλάσματα Του από την δουλεία και την αυτοκαταστροφή, που μας οδηγούσαν και μας οδηγούν η εγωκεντρικότητα, η αμαρτία και ο διάβολος. Δηλαδη δεν είναι απλά μόνο μια συμφωνία, ένα συμβόλαιο μεταξύ του Θεού και του ανθρώπου.

Με βάση τους Πατέρες της Εκκλησίας έχουμε τρεις διαθήκες που έδωσε ο Θεος στον άνθρωπο πριν την γέννηση του Χριστού, την διαθήκη προς τον Νώε, την διαθήκη προς τον Αβραάμ και την διαθήκη προς τον Μωυσή.

Τις τρεις αυτές διαθήκες τις ονομάζουμε „Παλαιά Διαθήκη

Την ενανθρώπιση του Υιού Του Θεού, του Χριστού, την ζωή Του, το Έργο Του, τα Πάθη Του, τον Σταυρικό Θάνατό Του και την Ανάστασή Του έχει σαν αφετηρία η Καινή (καινούργια) Διαθήκη, η οποία σφραγίστηκε στον Μυστικό δείπνο και επικυρώθηκε με το αίμα του Υιού του Θεού, του Χριστού μας.

Τον ορισμό „Καινή Διαθήκη“ μας τον έδωσε ο ίδιος ο Κύριος. Έτσι στο Μυστικό Δείπνο λέει προς τους μαθητές Του „ Πίετε εξ αυτού πάντες, τούτο εστί το Αίμα μου, το της Καινής Διαθήκης, το υπέρ υμών και πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών“ Ματθαίον 26,28, Μάρκον 14,24, Λουκά 22,20. Το ίδιο το βρίσκουμε και στην α΄επιστολή Παυλου προς Κορινθίους 11,25.

Αλλά και ο προφήτης Ιερεμίας (650-586 π.Χ.) γράφει (38, 31-4):

«31. ιδου ημεραι ερχονται φησιν κυριος και διαθησομαι τω οικω ισραηλ και τω οικω ιουδα διαθηκην καινην 32. ου κατα την διαθηκην ην διεθεμην τοις πατρασιν αυτων εν ημερα επιλαβομενου μου της χειρος αυτων εξαγαγειν αυτους εκ γης αιγυπτου οτι αυτοι ουκ ενεμειναν εν τη διαθηκη μου και εγω ημελησα αυτων φησιν κυριος 33. οτι αυτη η διαθηκη ην διαθησομαι τω οικω ισραηλ μετα τας ημερας εκεινας φησιν κυριος διδους δωσω νομους μου εις την διανοιαν αυτων και επι καρδιας αυτων γραψω αυτους και εσομαι αυτοις εις θεον και αυτοι εσονται μοι εις λαον 34. και ου μη διδαξωσιν εκαστος τον πολιτην αυτου και εκαστος τον αδελφον αυτου λεγων γνωθι τον κυριον οτι παντες ειδησουσιν με απο μικρου αυτων και εως μεγαλου αυτων οτι ιλεως εσομαι ταις αδικιαις αυτων και των αμαρτιων αυτων ου μη μνησθω ετι»

„31. Δείτε, έρχονται ημέρες, λέει ο Κύριος, και θα κάνω με τον οίκο Ισραήλ, και τον οίκο Ιούδα, μια νέα διαθήκη· 32 όχι σύμφωνα με τη διαθήκη, που έκανα στους πατέρες τους, κατά την ημέρα που τους έπιασα από το χέρι για να τους βγάλω από την Αίγυπτο· επειδή, αυτοί παρέβηκαν τη διαθήκη μου, και εγώ τους αποστράφηκα, λέει ο Κύριος· 33 αλλ' αυτή θα είναι η διαθήκη, που θα κάνω με τον οίκο Ισραήλ: Ύστερα από τις ημέρες εκείνες, λέει ο Κύριος, θα βάλω τον νόμο μου στα ενδόμυχά τους, και θα τον γράψω στις καρδιές τους· και θα είμαι Θεός τους, κι αυτοί θα είναι λαός μου. 34 Και δεν θα διδάσκουν πλέον κάθε ένας τον κοντινό του, και κάθε ένας τον αδελφό του, λέγοντας: Γνωρίστε τον Κύριο· επειδή, όλοι αυτοί θα με γνωρίζουν, από τον πιο μικρό ανάμεσά τους μέχρι τον πιο μεγάλο· επειδή, θα συγχωρήσω την ανομία τους, και δεν θα θυμάμαι πλέον την αμαρτία τους.“

Η αρχή της Καινής Διαθήκης συμπίπτει με την ίδρυση της Εκκλησίας του Χριστού την ημέρα της Πεντηκοστής.
Η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη αποτελούν την Αγία Γραφή, το σύνολο δηλαδή των βιβλίων που περιέχουν την αλήθεια και την ιστορία της Εκκλησίας μας.



Πως όμως και πότε γράφηκαν τα βιβλία αυτά;

Εδώ θα ασχοληθούμε με την Καινή Διαθήκη. Στην αρχή μεταδίδοταν ο λόγος του Κυρίου προφορικά, πρώτα από τους μαθητές και τους Αποστόλους και αργότερα από τους διακόνους , τους πρεσβυτέρους και τους πιστούς.
Όταν το πλήθος των πιστών μεγάλωσε και οι Απόστολοι δεν μπορούσαν να είναι παντού, τότε άρχισαν να γράφονται τα γεγονότα της ζωής του Χριστού, του Έργου Του, της Διδασκαλίας Του, των Παθών Του, της Σταύρωσής Του, της Αναστάσεως, της Εμφάνισής Του μετά την Ανάσταση στους μαθητές Του και της Αναλήψεώς Του. Τα βιβλία δηλαδή που αποτελούν την Καινή Διαθήκη είναι το γραπτό μέρος της προφορικά μεταδιδόμενης χριστιανικής αλήθειας, και οφείλουν την συγγραφή τους στην γεωγραφική και χρονική απομάκρυνση της Εκκλησίας από τις τότε μητροπόλεις του Χριστιανισμού (Ιεροσόλυμα, Αντιόχεια, Έφεσος) στην εποχή των Αποστόλων.

Τα βιβλία αυτά γράφηκαν από το 50 μ.Χ. μέχρι το 100 μ.Χ. και σήμερα 27 βιβλία αποτελούν την Καινή Διαθήκη.

Ποια είναι αυτά τα βιβλία;

Τέσσερα από αυτά τα ονομάζουμε Ευαγγέλια, γιατί το καθένα τους διηγείται το Ευαγγέλιο (ευ και αγγελία= η καλή αγγελία, το καλό μήνυμα, το καλό νέο), πώς ο Θεός αποκάλυψε τον εαυτό Του εν Χριστώ Ιησού, για την απόλυτρωση του ανθρώπινου γένους. Είναι το κατά Ματθαίον, Μάρκον, Λουκά και Ιωάννη.
Τα τρία πρώτα ονομάζονται και Συνοπτικά γιατί παρουσιάζουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά (φαίνεται να έχουν κάποια κοινή πηγή) που τα συνδέουν. Το πέμπτο βιβλίο είναι „οι πράξεις των Αποστόλων“ που το έγραψε ο γιατρός, σύντροφος και μαθητής του Αποστόλου Παύλου, ο Λουκάς και θεωρείται συνέχεια του τρίτου Ευαγγελίου. Έχουμε 21 επιστολές και την Αποκάλυψη του Ιωάννη.
Από τις 21 επιστολές 13 είναι γραμμένες από τον Απόστολο Παύλο ( 9 απευθύνονται σε εκκλησίες και 4 σε μεμονωμένα πρόσωπα) 1 ανώνυμη προς Εβραίους που αποδίδεται στον Παύλο, 1 του Ιακώβου, 1 του Ιούδα, 2 του Πέτρου και 3 ανώνυμες που αποδίδονται στον Ιωάννη γιατί έχουν ομοιότητες με το τέταρτο Ευαγγέλιο.
Το Εαυγγέλιο του Μάρκου γράφτηκε γύρω στο 64 μ.Χ., του Λουκά γύρω στο 70 μ.Χ., του Ματθαίου γύρω στο 80 μ.Χ. και του Ιωάννη γύρω στο 90 με 100 μ.Χ. Οι Πράξεις των Αποστόλων γράφηκαν μετά το 62 μ.Χ. και κατά πάσαν πιθανότητα μετά το Ευαγγέλιο του Λουκά.
Δέκα από τις Επιστολές, που φέρουν το όνομα του Παύλου ανήκουν στην περίοδο πριν την φυλάκισή του στη Ρώμη. Αυτές οι δέκα, σύμφωνα με τη σειρά συγγραφής τους, μπορούν να χρονολογηθούν ως εξής:
Η προς Γαλάτες το 48, 1η και 2η προς Θεσσαλονικείς το 50, 1η και 2η προς Κορινθίους το 54 - 56, η Ρωμαίους το 57, Φιλιππησίους, Κολοσσαείς, Φιλήμονα και Εφεσίους το 60 περίπου.

Οι Ποιμαντορικές Επιστολές του (προς Τιμόθεο 1 και 2, προς Τίτο) μπορούν να χρονολογηθούν γύρω στο 63 – 65 μ. Χ.

Όπως βλέπουμε τα βιβλία της Καινής Διαθήκης γράφηκαν σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα μετά από την Ανάσταση του Κυρίου μας και μέσα σε περίπου 40 Χρόνια ολοκληρώθηκαν. Στο χρονικό αυτό διάστημα ζούσαν ακόμη αυτόπτες μάρτυρες που βίωσαν τα γεγονότα και άκουσαν ή είδαν τον Χριστό. Με τόσους πολλούς κριτές δεν μπρορούσε να διαστρεβλωθεί η αλήθεια.

Ήδη από τους Αποστολικούς Πατέρες (είναι αυτοί που έζησαν προς το τέλος της ζωής των Αποστόλων ή αμέσως μετά δηλαδή 90 έως 160 μ.Χ.), έχουμε μαρτυρίες ότι γνώριζαν τα περισσότερα από τα βιβλία της Καινής Διαθήκης. Στην “επιστολή Βαρνάβα”, στην “διδαχή των δώδεκα Αποστόλων” και στην “Επιστολη προς Κορινθίους” του Κλήμη Ρώμης γύρω στο 96 μ.Χ. βρίσκουμε πολλες περικοπές από τα Συνοπτικά Ευαγγέλια, τις Πράξεις, την προς Ρωμαίους, 1η Κορινθίους, Εφεσίους, Τίτον, Εβραίους, 1η Πέτρου και από άλλα βιβλία της. Το ίδιο συναντάμε και στις Επιστολές του Ιγνατίου, επισκόπου Αντιοχείας γύρω στο 115 μ.Χ. και σε μια επιστολή του Πολύκαρπου προς Φιλιππησίους. Πολλοί από τους Πατέρες του δεύτερου αιώνα αναφέρουν βιβλία της Καινής Διαθήκης. Ο αιρετικός Μαρκίωνας ήταν ο πρώτος, που έκανε ένα κατάλογο με βιβλία της Καινής Διαθήκης το 140 μ.Χ. στην Ρώμη. Ο κατάλογος αυτός περιείχε μία περικομμένη έκδοση του 3ου Ευαγγελίου που γράφηκε από τον Εθνικό Λουκά και δέκα από τις επιστολές του Παύλου. Ο Ειρηναίος, επίσκοπος των Λουγδούνων (Λυών) αναφέρει στα τέλη του 2ου αιώνα 22 από τα βιβλία. Ο Ωριγένης (185-254 μ.Χ.) αναφέρει τα 4 Ευαγγέλια, τις Πράξεις τις 13 Επιστολές του Παύλου, 1 του Πέτρου, 1 του Ιωάννη και την Αποκάλυψη σαν έργα που αναγνωρίζονταν από όλους. Αναφέρει επίσης ότι υπήρχαν διαφωνίες από μερικούς για την Επιστολή προς Εβραίους, την 2η του Πέτρου, 2η και 3η του Ιωάννη, του Ιακώβου και του Ιούδα, καθώς επίσης και για την “επιστολή του Βαρνάβα”, “τον Ποιμένα του Ερμά”, “την Διδαχή” και το “Ευαγγέλιο κατά Εβραίους”. Ο Ευσέβιος ο Καισαρείας παρουσιάζει σαν γενικά αποδεκτά όλα τα βιβλία της Καινής Διαθήκης, εκτός από τις επιστολές του Ιακώβου, Ιούδα, 2η και 3η Ιωάννη για τα οποία υπήρχαν αντιρρήσεις.

Ο μέγας Αθανάσιος το 367 στην 39η Εορταστική Επιστολή χρησιμοποιεί τον όρο “Κανών και ανάφερει τα 27 βιβλία της Καινής Διαθήκης σαν κανονικά.
Τοσαύτα και τα της Καινής Διαθήκης βιβλία τα γε κανονιζόμενα, και της πίστεως ημών οιονεί ακροθίνια ή άγκυραι και ερείσματα” και πιο κάτω γράφει “βιβλία τούτων δε έξωθεν, ου κανονιζόμενα”.

Η σύνοδος της Ιππώνος το 393 και της Καρχηδόνας το 397 εξέδωσαν τον ίδιο κατάλογο κανονικών βιβλίων. Για την Ορθόδοξη Εκκλησία επικυρώθηκε η 39η Επιστολή, που είναι ο κανόνας της Εκκλησίας μας από την Σύνοδο της Καρθαγένης το 419 μ.Χ.

Από την 39η Επιστολή του Μεγ. Αθανασίου βγαίνει το συμπέρασμα, ότι υπήρχαν και άλλα βιβλία μη κανονικά ή δευτεροκανονικά. Υπάρχουν πολλά βιβλία που γράφτηκαν από αγνώστους, που όμως χρησιμοποίησαν ονόματα Αποστόλων ή μαθητών. Αυτά τα βιβλία γράφτηκαν αρκετά μετά και μάλιστα τον 3ο και 4ο αιώνα. Πολλά από αυτά ήταν από αιρετικούς.


Πως όμως αναγνωρίστηκαν τα βιβλία αυτά της Καινής Διαθήκης σαν γνήσια;

Κατ΄αρχήν ο ίδιος ο Χριστός είχε υποσχεθεί στους μαθητές Του, ότι θα στείλει το Άγιον Πνεύμα να τους καθοδηγεί. Η γραφή των βιβλίων είναι τόσο κοντά στα γεγονότα ώστε να μη μπορεί να γίνει νοθεία. Το ότι τα Ευαγγέλια είναι τέσσερα και γράφτηκαν σε διαφορετικούς τόπους, χωρίς να κάνουν σύσκεψη μεταξύ τους οι Ευαγγελιστές και να γράφουν τα ίδια γεγονότα είναι μία απόδειξη ότι αυτά ειναι θεόπνευστα. Το αν έχουν ορισμένες διαφορές, δεν πειράζει, γιατί ο καθένας εκθέτει τα γεγονότα από την δική του σκοπιά. Τα βιβλία αυτά έχουν αντιγραφτεί από την αρχή, και αν και δεν σώζονται τα γνήσια υπάρχουν χιλιάδες αντίγραφα που έχουν σωθεί.



Γιατί τα άλλα βιβλία δεν συμπεριλήφθηκαν στον κανόνα;

Γιατί απλούστατα δεν ήταν ούτε Θεία ούτε Θεόπνευστα. Ορισμένα από αυτά ήταν παραπλανητικά, και άλλα τόσο μικρά, ώστε δεν πρόσθεταν τίποτε καινούργιο στην Ιστορία της Εκκλησίας μας. Κάποιων όμως τα κείμενα (όπως το Πρωτοεαυγγέλιο του Ιακώβου) χρησιμοποιήθηκαν για να συντεθούν ύμνοι ή ενέπνευσαν αγιογράφους. Έτσι δεν μπορούμε να μιλάμε για απαγορευμένα βιβλία. Τα λεγόμενα απόκρυφα βιβλία επομένως, εφόσον προσθέτουν κάτι στην διαλεύκανση της ζωης του Κυρίου μας, αξιοποιήθηκαν. Δεν αξιοποιήθηκαν εκείνα, που είναι κατασκευάσματα της φαντασίας ορισμένων ή αιρετικών, που μ΄αυτόν τον τρόπο προσπαθούσαν να εξαπλώσουν την αίρεσή τους. Οι Πατέρες της Εκκλησίας αφού εξέτασαν πολύ καλά τα βιβλία αποφάθηκαν ποια είναι τα γνήσια και ποια όχι.

Παράγοντες που καθόρισαν την αποδοχή των βιβλίων στον κανόνα της Καινής Διαθήκης ήταν:

α) Η αποστολική τους προέλευση

β) Η σημαντικότητα των κοινοτήτων στις οποίες απευθύνονταν

γ) Η συμφωνία του περιεχομένου με τις αρχές της πίστης

Τα βιβλία της Καινής Διαθήκης είναι:

Ιστορικά βιβλία (5) :
τα 4
Eυαγγέλια (τα κατά Ματθαίον Μάρκον, Λουκά, και Ιωάννη) και οι Πράξεις των Αποστόλων.

Επιστολές (21) :
Αποστόλου Παύλου:
Ρωμαίους, 1η Κορινθίους,
2η Κορινθίους, Γαλάτας, Εφεσίους, Φιλιππησίους, Κολασσαείς, 1η Θεσσαλονικείς, 2η Θεσσαλονικείς, 1η Τιμόθεον, 2γ Τιμόθεον, Τίτον, Φιλήμονα, Εβραίους.

Καθολικές Επιστολές:
Ιακώβου, 1η Πέτρου, 2η Πέτρου, 1η Ιωάννου, 2η Ιωάννου, Ιούδα.

Προφητικό βιβλίο
η Αποκάλυψη του Ιωάννου.

επιμέλεια: Πασχάλης Τσακίρης

Παρασκευή 16 Μαΐου 2008

Buhlertal, αριστερό κλίτος.

Συνεχίζονται οι εργασίες αγιογράφησης στο αριστερό κλίτος του Ναού.


Οι άγιοι νεομάρτυρες Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη.


Αγ.Παρασκευή, Αγ.Ειρήνη η μεγαλομάρτυς και Αγ.Μαρίνα.


Τρίτη 13 Μαΐου 2008

Κλήρωση δώρων Buhlertal


Μετά την κλήρωση που έγινε στο πανηγύρι κερδίζουν οι εξής αριθμοί:

500 ευρώ προσφορά ανωνύμου ο αριθμός 1789

Navigation Garmin αξίας 200 ευρώ
προσφορά του εστιατορίου Dionysos
Josef-Wurzler-Str.5 Achern, ο αριθμός 1116


Εκτυπωτής Laser αξίας 100 ευρώ ο αριθμός 104

Ψησταριά ο αριθμός 1577


Gutschein 50 ευρώ προσφορά της Sparkasse Buhlertal ο αριθμός 1382

Gutschein 40 ευρώ προσφορά του εστιατορίου Dionysos
Josef-Wurzler-Str.5 Achern, ο αριθμός
1521


Gutschein 30 ευρώ προσφορά
του εστιατορίου Mykonos
Fautenbacherstr. 28 Achern, ο αριθμός 1763


3 Gutschein από 40 ευρώ προσφορά
του εστιατορίου Lamon
Friedrichstr.24 Kehl οι αριθμοί 23, 539, 552

3 δίσκοι σερβιρίσματος οι αριθμοί 132, 335, 1625

Ρολόι τοίχου ο αριθμός 823


Σερβίτσιο τσαγιού ο αριθμός 770


Speiswarmer ο αριθμός 112


2 μπάλες οι αριθμοί 945, 1470


1 σετ ρακέτες ο αριθμός 1459


2 δερμάτινα organizer οι αριθμοί 168, 800


2 παιδικά τετράδια οι αριθμοί 757, 1002

3 πορτοφόλια οι αριθμοί 367, 733, 1941

τσαντάκι μέσης ο αριθμός 371


σετ με 6 κούπες ο αριθμός 1674


τσάντα για ψώνια ο αριθμός 1472


καλάμι ψαρέματος ο αριθμός 582


σετ φακός πολυεργαλείο ο αριθμός 208


Βιβλίο μαγειρικής ο αριθμός 1503


πιστολέτο θερμοκόλησης ο αριθμός 777


ψαλίδα για κρέας ο αριθμός 684


πουκάμισο ανδρικό ο αριθμός 1997


6 κρασιά ελληνικά προσφορά
του εστιατορίου Lamon Friedrichstr.24 Kehl οι αριθμοί 483, 836, 1145, 1358, 1664, 1817

δώρο έκπληξη ο αριθμός 501


γλάστρα με λουλούδια ο αριθμός 329


Για τα δώρα μπορείτε να επικοινωνήτε με τον κ.Θανάση Λιαγκουρδή τηλ. 0172-8946576

Ιερά Πανήγυρις Αγ.Ειρήνης Buhlertal

Ι.Ν.Αγ.Ειρήνης της Μεγαλομάρτυρος Bluhlertal

Με την βοήθεια του Θεού ολοκληρώθηκαν με επιτυχία οι εορταστικές εκδηλώσεις επί τη εορτή της προστάτιδος του Buhlertal αγίας Ειρήνης της Μεγαλομάρτυρος.

Αγ.Ειρήνη η Μεγαλομάρτυς

Την Κυριακή 4 Μαίου το απόγευμα τελέστηκε ο πανηγυρικός εσπερινός μετ' αρτοκλασίας και έγινε λιτάνευση της ιεράς εικόνος της αγίας γύρω από το Ναό.


Την Κυριακή 11 Μαίου το πρωί τελέστηκε η πανηγυρική Θεία Λειτουργία μετ' αρτοκλασίας και θείου κηρύγματος, ενώ έψαλε χορός ψαλτών από την ενορία μας και από γειτονικές εκκλησίες.


Η συμμετοχή των πιστών ήταν μεγάλη, ενώ πολλοί προσήλθαν και από μακρινές περιοχές όπως Freiburg, Karlsruhe, Sindelfingen κ.λ.π.


Οι εκδηλώσεις έκλεισαν με το παραδοσιακό πανηγύρι που έλαβε χώρα στο προαύλιο του Ναού και την κλήρωση των δώρων για την ενίσχυση της ενορίας.



Η προσφορά τους καταλυτική στην επιτυχία του πανηγυριού

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...