Χριστούγεννα πρωϊ 6:30.
Βγαίνω από το σπίτι και αναζητώ το αυτοκίνητο. Όλα σκεπασμένα από το χιόνι... τα δέντρα, οι φράχτες, τα αυτοκίνητα, όλα. Από το προηγούμενο βράδυ είχα βάλει σημάδι και ευτυχώς το εντοπίζω εύκολα.
Καθαρίζω με βιαστικές κινήσεις και η μεγάλη λευκή μπάλα χιονιού αρχίζει να παίρνει σχήμα αυτοκινήτου! Προσπαθώ να βάλω το κλειδί στην κλειδωνιά της πόρτας, αλλά μάταια. Ένα σκληρό στρώμα πάγου το εμποδίζει να μπει. Το θερμόμετρο στη βιτρίνα απέναντι στο φαρμακείο δείχνει -12. Όλα έχουν παγώσει!
Γρήγορα το αντιψυκτικό. Ένα ολόκληρο μπουκάλι αδειάζω στην κλειδωνία και το μόνο που καταφέρνω είναι να μπει το κλειδί, αλλά αδύνατον να γυρίσει. Ο χρόνος κυλά και κάθε προσπάθεια μάταιη. Δεν λέει να ξεμπλοκάρει.
Να αφήσω το αυτοκίνητο και να ψάξω για τρένο; Τίποτα δεν κινείται το πρωϊ.
Θα πάρω τηλέφωνο να έρθει κάποιος να με πάρει από την ενορία. Μα θέλει 2 ώρες να έρθει και 2 ώρες να πάμε. Στρασβούργο - Φραϊμπουργκ, εκατό χιλιόμετρα, με τέτοιο χιονιά... δύσκολο το βλέπω.
Και να μείνουμε αλειτούργητοι σήμερα; Ολόκληρη ενορία; Κάποια λύση θα υπάρχει... Και πάνω στον πανικό και στην απελπισία, μια ιδέα από το πουθενά. Πως δεν το είχα σκεφτεί; Τρέχω, πηδώντας μέσα στο χιόνι, πίσω στο σπίτι. Ένα μπουκάλι οινόπνευμα και ένας αναπτήρας. Περιλούζω την κλειδωνιά με οινόπνευμα και βάζω φωτιά. Μία, δύο φορές, με την τρίτη επιτέλους ξεκλειδώνει!
Αλλά η πόρτα δεν ανοίγει... Ο πάγος, σαν να είναι κόλα, την κρατάει εκεί, καλά κλεισμένη. Η πόρτα του συνοδηγού, τα ίδια. Μα να, καταφέρνω να ανοίξω την πίσω. Πετάω τα πράγματα μέσα και με ακροβατικές κινήσεις φτάνω στη θέση του οδηγού! Το αμάξι ¨παίρνει¨με την πρώτη. Ξεκινώ σιγά - σιγά, γλυστρώντας πότε εδώ και πότε εκεί. Τα εκχιονιστικά έχουν κάνει την εμφάνισή τους και καθαρίζουν το χιόνι.
Δύο ώρες μετά έχω φθάσει στην Εκκλησία, ακριβώς στο λεπτό.
"Ευλογητός ο Θεός..." και πανηγυρίζουμε Χριστούγεννα.
π.Πέτρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου