Κυριακή των Βαΐων

 Freiburg 17/4/2011

Ηλίας Αναστασιάδης

 

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί θα ήθελα να σας πω δυο λόγια αγάπης για το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα. «Έκραζον ωσαννά· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, βασιλεύς του Ισραήλ.» Όπως όλοι γνωρίζουμε η Εκκλησία μας εορτάζει σήμερα την πανυγηρική είσοδο του θεανθρώπου στη Ιερουσαλήμ, κατά την οποία λαός πολύς ήταν μαζεμένος. Αφού είχαν πληροφορηθεί ότι Χριστός έρχεται στην πόλη έστρωσαν στον δρόμο που θα περνούσε κλαδιά φοινίκων και τους χιτώνες τους και τον προϋπαντούσαν φωνάζοντας με μια φωνή: ευλογημένος να είναι εκείνος που έρχεται με το όνομα του Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ. Άραγε αδελφοί μου σε πόσο υψηλό επίπεδο ήταν για αυτούς ο Χριστός; Πόσο τον θαύμαζαν και τον υμνούσαν; Όμως αργότερα ποιοι ήταν αυτοί που φώναζαν άρον-άρον σταύρωσον αυτόν; Ποιος ήταν ο οργισμένος λαός που τον έφτυνε και τον κοροϊδευε; Δυστυχώς, οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι που τον υμνούσαν μετά από λίγες κιόλας μέρες τον χλεύαζαν και ήθελαν τον θάνατο του. Και αγαπητοί μου το ίδιο βλέπουμε και σήμερα σε πολλές άλλες περιπτώσεις όπου οι ίδιοι που σε ανυψώνουν οι ίδιοι και σε καταδικάζουν. Άρα καταλαβαίνουμε πόσο ρευστή είναι η γνώμη των ανθρώπων; Γι΄αυτόν τον λόγο λέγει ο Χριστός: «τι και αν κερδίσουμε όλο το κόσμο και χάσουμε την ψυχή μας». Γιατί το να κερδίσουμε την καλή γνώμη των ανθρώπων είναι εύκολο μα το να κερδίσουμε τον Θεό είναι δύσκολο. Η διαφορά όμως είναι πως εάν κερδίσουμε τον Θεό και παραμείνουμε κοντά του δεν υπάρχει περίπτωση να μας αποδοκιμάσει όπως πολύ εύκολα κάνουν οι άνθρωποι.

Αλλά και εμείς οι ίδιοι δεν γινόμαστε όπως αυτός ο όχλος; Όταν ο καλός θεός μας στείλει την ευτυχία τον υμνούμε, μα όμως όταν μας έρθει η δυστυχία ώστε να παιδαγωγηθούμε τον βρίζουμε και τον χλευάζουμε; Η ακόμη χειρότερα όταν είμαστε μακριά του και μέσα από τα δικά μας λάθη μάς έρχονται δυσκολίες τι κάνουμε; Οργιζόμαστε με το Θεό τον βρίζουμε και τον χλευάζουμε. Αντί να έρθουμε σε μετάνοια για τα δικά μας λάθη. Αχ τι είναι μετάνοια και πως την βρίσκουμε;

Μετάνοια είναι η αναγνώριση των λαθών μας. Μετάνοια είναι η υποταγή του εγωισμού μας. Μετάνοια είναι η αποχή μας από την αμαρτία. Μετάνοια εν περιλήψη είναι η αλλαγή του τρόπου ζωής μας από την λαθεμένη πορεία μας. Και η μετάνοιά μας εκπληρώνεται με το Μέγα μυστήριο της εξομολογήσεως. Το ονομάζουμε Μέγα γιατί χωρίς αυτό κανείς δεν σώζεται. Και ευτυχώς υπάρχουν πολλοί καλοί πνευματικοί, στων οποίων το πετραχήλι πρέπει να τρέξουμε όλοι ώστε να καθαρίσουμε κάθε βρωμιά της ψυχής μας και κάθε τι που την βαραίνει, όπως τρέχουμε στον γιατρό για να θεραπεύσουμε την σωματική μας ασθένεια. Η Αγία μας Εκκλησία μας περιγράφει τι είναι μετάνοια μέσα από τους υπέροχους ύμνους της Μ. Τεσσαρακοστής και ιδίως της Μ. Εβδομάδας που ακολουθεί, στην οποία θα δούμε αδελφοί μου τον Χριστό μας να συλλαμβάνεται, να χλευάζεται, να φτύνεται, να μαστιγώνεται, να σταυρώνεται, να πεθαίνει για εμάς αλλά να ανασταίνεται ενδόξως.

Αδελφοί μου ας μην είμαστε όπως ο λαός που πρώτα τον ύμνησε και μετά τον σταύρωσε. Ας είμαστε πλάι του, να πονάμε μαζί του την ώρα που θα δεινοπαθεί για εμάς τους αμαρτωλούς. Ας είμαστε εδώ την ώρα όπου ο ιερεύς θα τελεί τις ακολουθίες της Μεγάλης εβδομάδας και ας κλάψουμε για τις δικές μας αμαρτίες. Σας ζητώ συγνώμη αν σας κούρασα.

Σας εύχομαι καλή  Μ. εβδομάδα και θεοχαριτωμένη και χαρούμενη Ανάσταση.

Με σεβασμό και αγάπη Χριστού.

Ηλίας Αναστασιάδης